Beschrijving
Als ik Parijs verlaat, richting het zuiden, bereik ik de Cap d’Antibes. Het is hier in dit witte huis dat ik die vergeten gevoelens weer vind, van de bries die de veranda opfrist, van de warmte van de trappen die naar de tuin leiden, en van het turquoise water dat in het zwembad glinstert. Ik ga liggen onder de citroenbomen, in de schaduw, en scan de blauwe lucht, waar een paar wolken drijven, verloren. Het gezang van de krekels wordt langzaam vervangen door gelach. De zonnestralen strelen mijn gezicht en ik word gekalmeerd; verleid door de zoetheid van de zomer.
